Ένας σαξοφωνίστας αυτοσχεδιάζει, μεταφέροντας τις νότες στις λέξεις. Παίρνει θέση, κρίνει και κατακρίνει, αλλά παράλληλα προτείνει λύσεις που είναι πιο απλές απ’ όσο τις παρουσιάζουν οι εξουσίες και οι κάθε είδους «ειδικοί». . . Το μυστικό μέρος του βιβλίου είναι συναρπαστικό για τον «μη μουσικό» αναγνώστη, διότι απλά, κατανοητά και συνοπτικά, αποκαλύπτει μυστικά της «μουσικής γλώσσας» (γραφής, ερμηνείας, ακρόασης κ.λ.π.) όπως και άλλα πολλά που αφορούν και «περιγράφουν» πρόσωπα και πράγματα της ελληνικής μουσικής «πιάτσας» και των παραφυάδων της, που και τους επαγγελματίες συναδέλφους του Θ. Α. αφορούν και ενδιαφέρουν. Ο άμεσος, απλός, προφορικός τρόπος γραφής του Θ. Α. δηκτικός και σκληρός, είναι ακριβώς αυτή η γλώσσα της παρέας, του αγανακτισμένου μονόλογου-ξεσπάσματος του καθενός μας, για τα μικρά και μεγάλα «βάσανα» που ταλανίζουν την καθημερινότητά μας. Η εκτόνωση και αυτοψυχανάλυση του κάθε Έλληνα, που τελικά τον σώζει(;) από τα χειρότερα και. . . καταργεί τους ψυχιάτρους! Κι όλα αυτά χωρίς φιλολογικά τερτίπια και φιοριτούρες.