“Όσο λιγότερο αλκοόλ. . . τόσο καλύτερα”, είναι το μήνυμα που πηγάζει από την κοινωνική έρευνα “Το Αλκοόλ στην Ευρώπη”. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό το μήνυμα προσπαθούν να περάσουν – κυρίως στη νεολαία – κυβερνήσεις, φορείς, οργανώσεις κυβερνητικές και μη. Φαίνεται, όμως, ότι αυτή η φράση – κλειδί για τη χρήση του αλκοόλ, ελάχιστα – ίσως και καθόλου – έχει απασχολήσει την ελληνική κοινωνία. Και την έχει απασχολήσει γιατί στην πραγματικότητα οι Έλληνες αγνοούν – είτε αψηφούν – τα προβλήματα από την κατάχρηση του αλκοόλ. Τα προβλήματα της εξάρτησης. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας επιδιώκει να φέρει στο προσκήνιο τον ύπουλο εχθρό που λέγεται αλκοόλ. Σε αυτή την έρευνα γίνεται μια προσπάθεια να εμβαθύνουμε στο θέμα του αλκοόλ και του αλκοολισμού, σταχυολογώντας, προεκτείνοντας και αναλύοντας όχι μόνο αυτά που κατέγραψε η κάμερα για το ντοκιμαντέρ “Το Αλκοόλ στην Ευρώπη”, αλλά και αυτά που αποκομίσαμε σαν αίσθηση και εμπειρία από τη μακρόχρονη παραμονή μας στο εξωτερικό, πίσω από τα φώτα της κάμερας. Μέσα σε δώδεκα μήνες περιπλάνησης και καταγραφής ανά την Ευρώπη, είδαμε, βιώσαμε και καταγράψαμε εικόνες που προβληματίζουν, σοκάρουν και πικραίνουν. Είδαμε δεκατριάχρονα παιδιά – αγόρια και κορίτσια – να πίνουν στις πλατείες για να μεθύσουν. Ενήλικες έρμαια του ποτού. Ευυπόληπτους πολίτες να οδηγούν σε κατάσταση μέθης. Διάσημους, αλλά και άσημους ν’ αναζητούν απεγνωσμένα διέξοδο στον αλκοολισμό τους. Παιδιά κακοποιημένα – σωματικά, μα κυρίως ψυχικά – από γονείς εξαρτημένους. Και όλα αυτά στη Γηραιά Ήπειρο στην Αρχή της νέας χιλιετίας. ( . . .) Οι μαρτυρίες χρηστών απ’ όλη την Ευρώπη, που καταγράψαμε σε ένα οδοιπορικό γεμάτο απόγνωση, μελαγχολία και θλίψη – από τις εικόνες που βιώσαμε- βεβαιώνουν και τεκμηριώνουν όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω. Και κάτι ακόμα βεβαιώνουν: ότι στην Ελλάδα κλείνουμε τα μάτια μπροστά στον κίνδυνο από την κατάχρηση του αλκοόλ..