Μπορεί να μην έχεις τη δυνατότητα να ρυθμίζεις την πνοή του ανέμου, μπορείς όμως να ρυθμίζεις τα πανιά σου για να σε φέρουν εκεί που στοχεύεις. Όμως άξαφνα σου σχίζουν τα πανιά και σε τσακίζουν στα βράχια της απελπισίας. Τότε, γίνεσαι έρμαιο της δύναμης που σου επιβάλλεται και περνά τα πεθαμένα σου όνειρα ο οδοστρωτήρας της οδύνης. Εκλογή, πια, δεν έχεις! Έξοδος δεν υπάρχει! Ελπίδα δεν υπάρχει! Η υποταγή θα πετρώσει τη θλίψη, η ψυχή σου θα χάσει τον ήλιο της ζωής και γίνεσαι θλίβερό παίγνιο στα χέρια του ισχυρού. Η μάνα της ήταν ο ισχυρός καταλύτης. Ο πατέρας της έφυγε ξαφνικά απ’ τη ζωή, βίαια και τραγικά. Από τότε ερήμωσε και η δική της ζωή. Ένα τραγούδι που μένει στη μέση, μόνο πίκρα αφήνει στα σφαλισμένα παραθυρόφυλλα της απαντοχής…