“Οι γονείς μου μου τη σπάνε”, “Η μάνα μου δεν με καταλαβαίνει”, “Ο πατέρας μου μου βάζει τις φωνές αν αργήσω λιγάκι”, “Οι δικοί μου μου φέρονται σαν να είμαι μωρό”. . . Αυτά είναι μόνο ένα ελάχιστο δείγμα των παραπόνων που εκφράζουν πολλά παιδιά που έχουν φτάσει στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας. “Το παιδί μου έχει γίνει επιθετικό”, “Το παιδί μου δεν θέλει πια να το αγκαλιάζω και να το φιλάω”, “Το παιδί μου θυμώνει όταν το συμβουλεύω, βρίζει και κάνει του κεφαλιού του, αργεί να γυρίσει τα βράδια”, “Φοβάμαι τις κακές παρέες”, “Η κόρη μου άρχισε να βγαίνει με αγόρια. . . Πώς να της μιλήσω για τους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει στο θέμα του σεξ;”, “Ο γιος μου έχει γίνει δακτυλοδεικτούμενος στο σχολείο. Οι καθηγητές του μου κάνουν συνεχώς παράπονα . . .” Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους προβληματισμούς των γονέων που έχουν εφήβους. Τι, αλήθεια, μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη δύσκολη ηλικία της εφηβείας που τη χαρακτηρίζει η επανασταστικότητα, η άρνηση, οι αμφιβολιές, η οργή, η τάση να πιστεύουν πως τα ξέρουν όλα και μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνα τους κάθε κίνδυνο; Πώς μπορεί ο γονιός να στηρίξει το παιδί του αθόρυβα, διακριτικά αλλά ουσιαστικά, χωρίς να γίνει μισητός; Η Αλεξάνδρα Βαγιέχο-Ναχέρα, εξαίρετη παιδοψυχολόγος, μας δίνει ένα βιβλίο-οδηγό, πολύτιμο για γονείς και εκπαιδευτικούς. Μας δίνει τη μαγική συνταγή πώς να ζούμε πιο εύκολα με έναν δύσκολο έφηβο.