Το τουρκοκυπριακό στοιχείο, οι διακοινοτικές ταραχές, απαλείφτηκαν από τα βιβλία μας μαζί και το πολιτικό παρελθόν μας. Ουδείς μας εξήγησε πως το σύνθημα, ” Όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους” που φωνάζαμε σε όλες τις μαθητικές διαδηλώσεις δεν μπορούσε ποτέ να έχει πολιτικό αντίκρισμα από τη στιγμή της υπογραφής των συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου του 77 και του 79, οι οποίες προνοούσαν λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, πράγμα που σήμαινε ότι όλοι οι πρόσφυγες δεν θα γύριζαν στα σπίτια τους. Ήταν όμως ένα πολύ εύηχο σύνθημα με στόχο να κατευνάσει και να αποκοιμίσει σε ένα βαθμό πληγωμένες ψυχές και παράλληλα να ελαχιστοποιήσει το πολιτικό κόστος. Ποιος τολμούσε να ξεστομίσει την αλήθεια; θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι οι πολίτες παραπλανήθηκαν από την πολιτική ηγεσία που παρέλειψε εντέχνως να τους ενημερώσει διεξοδικά όλα αυτά τα χρόνια για τους οδυνηρούς συμβιβασμούς της επιδιωκόμενης λύσης του Κυπριακού