Ο Αργέλιν γύρισε και κοίταξε. “Ακόμη δεν πήρα την εκδίκησή μου, μάγισσα! Θα κάνω θρύψαλα όλα σου τα αγάλματα, θα σβήσω το όνομά σου από τις στήλες, θα σκίσω ακόμη και τους παπύρους που ψιθυρίζουν τ όνομά σου! Όχι μόνο θα πάψεις να υπάρχεις, αλλά θα είναι σαν να μην υπήρξες ποτέ. Ο λαός θα καταλάβει ότι το νερό το χρωστάει σε μένα. Οι άντρες μου θ ανοίξουν κανάλια και θα το διοχετεύουν εκεί που θέλω εγώ, θα το ελέγχουν με αντλίες και φράγματα που εγώ θα επινοήσω. Η Βασίλισσα της Βροχής δεν υπάρχει πια”, είπε και, χαμηλώνοντας το μαχαίρι του, ψιθύρισε: “Τώρα είμαι ο ένας και μοναδικός θεός”.

Όταν επιστρέφει από την έρημο, ο Σεθ διαπιστώνει πως ένα παράλογο τυραννικό καθεστώς καταδυναστεύει τις Δύο Χώρες. Ο Αργέλιν έχει κηρύξει τον πόλεμο στους θεούς, η Μίρανυ κρύβεται για να γλιτώσει και οι Εννιά έχουν σκορπίσει. Ποιος κατέχει τη νέα καταχθόνια δύναμη που εσωκλείει το σημάδι του Σκαραβαίου; Οι Δύο Χώρες βυθίζονται στην αναρχία και η Μίρανυ και ο Άρχοντας αναγκάζονται να κάνουν το ύστατο ταξίδι της ψυχής: να διαβούν τις Εννέα Πύλες που οδηγούν στο θάνατο και να γυρίσουν πίσω.