Η σκοτεινή πορεία εφαρμογής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Κύπρο τέμνεται με τις μαζικές και βάναυσες παραβιάσεις τους στα σύγχρονα αιματηρά γεγονότα, ιδίως από την έναρξη του αντιαποικιακού αγώνα 1955-1959 κατά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (Ηνωμένου Βασιλείου), τα χρόνια της Ανεξαρτησίας έως τα γεγονότα του 1974, προπάντων με τη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας, τη συνεχιζόμενη κατοχή 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών της έως σήμερα. Σε σχέση με αυτά καταγράφονται έξη κρατικές προσφυγές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από το 1956 έως το 1994, όπως και αρκετές ατομικές προσφυγές. Η καταστρατήγηση κανόνων του διεθνούς δικαίου από τις βρετανικές αρχές επέφερε δύο κρατικές προσφυγές της Ελλάδας (1955 και 1957) κατά της Βρετανίας για τις απάνθρωπες συνθήκες καταστολής των αγώνων του κυπριακού Ελληνισμού από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις. Επίσης, κατά της Τουρκίας η Κυπριακή Δημοκρατία κατέθεσε τέσσερις τεκμηριωμένες προσφυγές (1974, 1975, 1977, 1994) για τις διαρκείς καταπατήσεις δικαιωμάτων των πολιτών της από τον τουρκικό στρατό στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου στη διάρκεια της εισβολής του 1974 και μετά. Για πρώτη φορά η μονογραφία αυτή του Γ.Ι. Μίντση καλύπτει την έλλειψη συνολικής συστηματικής διερεύνησης των έξη προσφυγών και το σοβαρό κενό στη βιβλιογραφία για τη σύγχρονη Κύπρο και το Κυπριακό Πρόβλημα. Η μελέτη αξιοποιεί πρωτογενείς νομικές και δικαστικές πηγές και τις αναλύει, χωρίς να απευθύνεται σε ειδικούς και μόνο.