Για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους μια ευτυχισμένη κι όσο το δυνατόν πιο ανέμελη ζωή, και να συμβάλλουν στην εξέλιξή τους, όλο και περισσότερες μητέρες (και πατέρες) αφήνουν τα παιδιά τους να τους υπαγορεύουν όρους που καθορίζουν τη συνολική ζωή της οικογένειας. Το αποτέλεσμα: Αγχωμένοι γονείς, που αναλώνουν όλη τους την ενέργεια για να μεγαλώσουν ένα παιδί – και παιδιά που εξουσιάζουν τους γονείς τους σαν μικρά αφεντικά.
Η συγγραφέας επιδιώκει να ενθαρρύνει τους γονείς -και ειδικότερα τις γυναίκες- να είναι πιο επιεικείς με τον εαυτό τους, να ΜΗΝ υποβαθμίζουν την προσωπική τους ζωή, και να δουν την ευθύνη τους προς τα παιδιά τους πιο χαλαρά. Και να τις βεβαιώσει ότι: Ένα παιδί δεν χρειάζεται μια μητέρα συνεχώς πάνω απ’ το κεφάλι του – χρειάζεται μια μητέρα ευχαριστημένη και ικανοποιημένη απ’ τον εαυτό της.
Μέσα από διασκεδαστικά και εξομολογητικά επεισόδια της προσωπικής και οικογενειακής της ζωής, η συγγραφέας μάς κάνει να γελάμε με τα παθήματά μας και με τις “αδυναμίες” μας απέναντι σ’ αυτά τα γλυκά αλλά και τόσο απαιτητικά πλασματάκια μας. Και μας προτείνει μια λιγότερο αγχώδη, και περισσότερο ανάλαφρη καθημερινότητα με τα παιδιά.