Τα φυτά είναι πηγές φαρμάκων, τόσο για την ορθόδοξη ιατρική όσο και για την ομοιοπαθητική, ο τρόπος παρασκευής και χορήγησής τους, όμως, είναι διαμετρικά αντίθετος. Η ιατρική εξάγει τα ενεργά συστατικά του φυτού, τα συνθέτει με άλλα στοιχεία και τα χορηγεί σε υψηλές δόσεις. Αντίθετα, η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί το πλήρες φυτό και με τη μέθοδο της αραίωσης που αρχίζει από μερικές δεκάδες φορές και φτάνει τα δισεκατομμύρια – και της δυναμοποίησης το κάνει χρησιμότατο θεραπευτικό μέσο.

Η ορθόδοξη ιατρική χορηγεί φάρμακα που αντιτίθενται στα συμπτώματα, επιδιώκοντας έτσι την καταστολή τους, ενώ η ομοιοπαθητική χορηγεί εκείνο το φάρμακο που σε ένα υγιές άτομο θα προκαλούσε το ίδιο ακριβώς σύμπτωμα από το οποίο πάσχει ο ασθενής στον οποίο θα δοθεί.

Στην ιατρική δίνεται το ίδιο φάρμακο σε ασθενείς με τα ίδια συμπτώματα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα του κάθε ασθενούς. Στην ομοιοπαθητική το φάρμακο που θα δοθεί στον συγκεκριμένο ασθενή είναι διαφορετικό από το φάρμακο που θα δοθεί σε κάποιον άλλο με τα ίδια συμπτώματα, γιατί λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες του ασθενούς. Το φάρμακο δηλαδή, δίνεται με βάση τον ασθενή και όχι την ασθένεια.

Αυτό το βιβλίο είναι ένας πλήρης οδηγός, γραμμένος σε απλή γλώσσα, χρήσιμο για το ευρύ κοινό αν και ο ομοιοπαθητικός γιατρός μπορεί να ωφεληθεί πολλαπλά από αυτό.